Het gevaar achter budget

Na het tas incident wilde we Melbourne zo snel mogelijk verlaten. Paul van one-stop-advanture wist hier dapper gebruik van te maken en plande voor ons de halve oostkust en regelde het campertje. Hij adviseerde ons in plaats van Alice Springs naar Cairns te vliegen deze 2400 km te gaan rijden. In een splitsecond besloten we de reis te veranderen, een minuut later waren de cijfers op ons bankaccount veranderd en waren we op weg naar onze droom.

Zoon twee weken later bevonden wij ons een paar honderd kilometer voor het stadje Mont Isa, we zaten op 1/3e van de 2400km welke we in 3 dagen af zouden leggen. Echter werd het kopje budget opnieuw aangesneden welke binnen enkele uren de reis wel eens drastisch zou kunnen veranderen. We waren namelijk aangekomen bij het dorpje Barkly om te tanken.

Met de gedachten dat we door het campertje en alle activiteiten aan de oostkust binnen enkele dagen al ruim de helft van ons budget opgemaakt hadden begon ik te rekenen met de verschillende benzineprijzen. Ik bedacht mij dat als ik de tank half vol zou gooien we nog 30km op de reserve over zouden houden, met het grote verschil in benzineprijs zou ons dit 5 dollar besparen, wat ongeveer 4 euro is. Dit was het begin van de oplossing voor het budget probleem en bleek later de start van een spannend avontuur.

Roosje zit achter het stuur wanneer het begint te schemeren. We herinnerde allebij de woorden van Paul "zorg dat je voor de schemering een plek hebt gevonden. Vanaf dan worden de kangaroos actief en is de kans op een ongeluk groot" de +/- 300 dode kangaroos die we langs de weg hadden zien liggen zetten het verhaal kracht bij. Tevens was ons geadviseerd niet te camperen in dit gebied omdat bosjesmannen ons zouden kunnen beroven en de camper in brand zouden steken. Met nog ongeveer 125km te gaan wisten we dat we over het scherpst van de sneden reden.

Het plan was als volgt. We gingen langzaam rijden tot een vrachtwagen ons in ging halen en dan bleven we net zolang achter de vrachtwagen kleven tot we er waren. Na enkele kilometers hadden we onze held gevonden en reden we achter de vrachtwagen. Welke om de zoveel meter toeterde en knipperde met zijn groot licht. Yess! Het plan werkt! Het volgende probleem was dat we al diversen uren niet meer gegeten hadden en nu ook niet konden stoppen.
Nu moesten we creatief gaan worden. Met veel moeite kon ik via de onderkant van het bed grip krijgen op een blikje tonijn en een zakje boterhammen. In de koolbox wist ik nog wat sla te vinden en een vervuild bortje uit de gootsteen maakte het feest compleet. De olie uit het blikje tonijn werd gedrapeerd over de zijkant van het campertje en de maaltijd werd achter het stuur en op de bijrijdersstoel opgegeten. Alles onder controle!

In mijn berekening had ik de reserve meegerekend. Ik wist me te herinneren dat Peer(Roel Peters) me ooit verteld had dat je op de reserve nog zeker 50km kon rijden. Echter begon het lampje dit keer al te branden met nog 63 km te gaan. Waar was dit mis gegaan? Had ik een fout gemaakt tijdens het berekenen? Hoe kon het lampje nu al aan gaan?

Zo ook begon Roos te twijfelen aan mijn reken kunsten. Ik vertelde haar dat het allemaal precies volgens plan verliep en dat je op reserve minstens 75km kunt rijden. Ondertussen werden de km afgeteld. Met nog 13km te gaan en terugkerende vragen van Roos begon ook ik te twijfelen aan mijn berekening. Vanaf de 5 km en de lichten van het dorpje al in zicht bedacht ik dat het wel eens een verre wandeltocht kon gaan worden. Enkele minute. Later zien we de welkom in Comooweal borden en bereiken we het benzinestation. We stappen uit en ik hoor mijzelf zeggen "zie je wel, niets aan de hand, je hoeft alleen maar te vertrouwen".

Ondertussen hebben we de helft van de oostkust gezien(zie foto's) en is het budget probleem opgelost. Hier vertellen wij jullie later over.